خستگی ناشی از سرطان و ارتباط آن با کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و وضعیت عملکردی بیماران سرطانی

چکیده: زمینه و هدف: خستگی یکی از شایع ترین عوارض و علائم سرطان استکه با تاثیر بر توانایی فرد کیفیت زندگی و وضعیت عملکردی او  را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی خستگی ناشی از سرطان و ارتباط آن با کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی و وضعیت عملکردیبیماران سرطانی انجام شده است. مواد و روش ها: دراین مطالعه توصیفی همبستگی 57 بیمار مبتلا به سرطان به روش نمونه گیری مستمرانتخاب شدند. خستگی ، کیفیت زندگی و وضعیت عملکردی بیماران با استفاده از مقیاس شدت خستگی(fss)، پرسشنامه ی ارزیابی عملکردی درمان سرطان -عمومی (fact–g)و مقیاس عملکردی کارنوفسکی اندازه گیری شد.اعتبارو پایایی ابزار های پژوهش  به روش اعتبار محتوایی و آلفای کرونباخ بررسی شد.دامنه نمره خستگی بین 1 تا 7 است. امتیاز بیشتر به منزله خستگی بیشتر ستدامنه نمره پرسشنامه  ارزیابی عملکردی درمان سرطان  بین صفرتا108 می باشد که  امتیاز بالا تر نشان دهنده کیفیت زندگی بهتر است.جهت تحلیل داده ها از آمارتوصیفی و ضریب همبستگی پیرسون ، تی مستقل ،من ویتنی، انالیز واریانس و کروسکالوالیساستفاده شد. یافته ها: میانگین نمره شدت خستگی افراد مورد  پژوهش 36/4 بود. میانگین کلی کیفیت زندگی افراد (65/14) 66 و5/89 درصد نمونه ها دارای کیفیت زندگی درحد متوسط بودند. در ارتباط با وضعیت عملکردی نیز یافته ها نشان داد که اکثر نمونه (61.4درصد) قادر به انجام فعالیت طبیعی خود بوده و دامنه نمره وضعیت عملکردی آنها بین 20 تا 100 بود. بین نمره شدت خستگی و کیفیت زندگی افراد مورد مطالعه ارتباط معکوس ومعنی داری ازنظر آماری وجود داشت.(r = - 0/69, p‹0/000)وضعیت عملکردی هم با خستگی همبستگی معنی دار و معکوسی داشت( r = - 0/58, p‹0/000 ) نتیجه گیری: بیماران سرطانی خستگی را در حد متوسط تجربه کردند با عنایت به ارتباطخستگی با کیفیت زندگی و وضعیت عملکردی اتخاذ تدابیری در جهت کاهش خستگی افراد و در نتیجه ارتقای کیفیت زندگی و وضعیت عملکردی بیماران سرطانی ضروری بنظر می رسد.